Zygmunt Krauze jest nie tylko znakomitym pianistą i wybitnym kompozytorem, ale również artystą wyjątkowo – nawet jak na współczesne standardy – wszechstronnym. Jest też twórcą muzyki unistycznej, opartej na teorii zaczerpniętej z malarstwa Władysława Strzemińskiego. „Od mojej muzyki wymagam spokoju i organizacji. Jej brzmienie ma mieć postać na tyle indywidualną, aby mogło wyróżnić się z chaosu innej muzyki i z chaosu innych dźwięków” – pisał o niej. W ramach AUKSODRONE usłyszymy dwa utwory Krauzego. „Aus aller Welt stammende” (1973) to przykład jego „muzyki o muzyce” – kompozytor wykorzystał tu melodie ludowe z okolic Sandomierza, dając wykonawcom swobodę w ich równoległej interpretacji. Po raz pierwszy w Polsce zostanie wykonany „Exodus 2016” (2016), poruszająca kompozycja inspirowana dramatyczną sytuacją uchodźców szukających schronienia w Europie.

Nawet największą podróż trzeba zacząć od pierwszego, czasem bardzo małego kroku. Wraz z PWM pragnę zaprosić najmłodszych melomanów do krainy dźwięków, instrumentów i muzyki. W tę drogę zabierzemy „Uwerturki” – kolorowe książeczki, które na te kilka dni staną się naszym przewodnikiem, pierwszym podręcznikiem i mapą. Zapraszam na trzy warsztaty, podczas których już nawet dwuletnie dzieci dowiedzą się, jaki kolor i kształt ma muzyka oraz skąd się biorą dźwięki. Każde ze spotkań rozpoczniemy prezentacją kolejnej części serii, a każda z książeczek: „Muzyka z patyka, czyli skąd się biorą dźwięki?”, „Koło, trójkąt i pięć linii, czyli jaki kształt ma muzyka?” oraz „Czarno na białym, czyli jaki kolor ma muzyka?” stanie się kanwą jednego dnia warsztatowego. Poznamy mnóstwo instrumentów muzycznych, będziemy słuchać, śpiewać, grać, rysować, budować i bawić się dźwiękami. Będą rodzinne zabawy, zespołowe zadania, indywidualne konkursy i mnóstwo muzyki. Dla małych i dużych; dla dzieci i rodziców.

Znacie książkę „M.U.ZY.K.A.” autorstwa Michała Mendyka i Michała Libery z ilustracjami Aleksandry i Daniela Mizielińskich wydaną zeszłej jesieni przez wydawnictwo Dwie Siostry? Jeśli tak – to super, jeśli nie to najwyższy czas nadrobić zaległości. Ta doskonała pozycja literacka od stycznia 2018 roku stała się dla uczestników warsztatów Aukso4Kids podręcznikiem, który zgłębiamy, analizujemy, rozpracowujemy, czytamy i z którego czerpiemy inspirację. To elementarz muzyki współczesnej, nie tylko dla dzieci. W ramach AUKSODRONE zapraszam dzieci na trzy spotkania warsztatowe, które przybliżą zarówno książkę jak i muzykę w niej ukrytą. Zamienimy litery na dźwięki z pomocą strony muzykownik.pl, która stanowi część wydawnictwa. Będziemy słuchać, oglądać, eksperymentować, grać, śpiewać, stukać, tańczyć. Posłuchamy tego co brzmi w nas i spróbujemy uchwycić to co dźwięczy na zewnątrz. Zastanowimy się jak zrobiona jest muzyka, kto ją tworzy i dlaczego. A co chyba najciekawsze, sami będziemy komponować i tworzyć – bo to prostsze niż się wydaje a do tego jest dobrą zabawą! Let's play!

Historię Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia poznawać można przez pryzmat arcydzieł, których w dorobku jednego z pierwszych ośrodków muzyki elektronicznej nie brakuje. O wiele więcej radości i zaskoczeń przynieść może jednak perspektywa dźwiękowych zabaw, eksperymentów, przygód – czasem ważkich, czasem błahych, zwykle niesłusznie zapomnianych. Dwa, chyba najbardziej znane, dzieła koncertowe Krzysztofa Pendereckiego dotyczącą tragedii Hiroszimy oraz śmierci Boga. W studiu elektronicznym komponował on natomiast „o” bazyliszku, pszczołach, młynku do kawy czy wycieczce w kosmos. Być może jego filmowe i autonomiczne prace elektroakustyczne nie składają się na portret geniusza. Stanowią natomiast dokument dowcipnej i prawdziwie odkrywczej zabawy piekielnie utalentowanego artysty w nowym, laboratoryjnym uniwersum dźwiękowym. Ten sam mikrokosmos uczynił nie-muzyka Eugeniusza Rudnika pionierem nowej formy sztuki dźwiękowej, którą on sam nazywał „baletem radiowym” albo „radiową balladą dokumentalną”, a o której ja lubię mówić jako o „filmie dla ucha”. Demiurgiczny potencjał studia elektronicznego najbardziej serio potraktował chyba Bohdan Mazurek, którego dorobek obfituje w nagrania terenowe z nieistniejących miast, krajów, biosfer, planet. Zapraszam na trzy spotkania z dźwiękowymi oraz audiowizualnymi pamiątkami po tych trzech niezwykłych artystach.

Karierę muzyczną rozpoczął jako waltornista w orkiestrze symfonicznej, po godzinach prowadząc – jako pianista – trio jazzowe. Takie połączenia są możliwe chyba tylko w Polsce. Jagodziński uznanie zdobył dzięki brawurowym, jazzowym reinterpretacjom twórczości Fryderyka Chopina, ale też kłaniał się i rodzimej muzyce korzeni, i gigantom polskiego jazzu. Piosenka mu również niestraszna – jest stałym współpracownikiem Ewy Bem, grywał m.in. z Grażyną Auguścik i Edytą Górniak. Kto więc, jeśli nie on, miałby się podjąć próby scenicznego zdefiniowania idiomu muzyki polskiej? Koncert festiwalowy – podczas którego zaprezentowane zostaną wariacje na tematy ludowe, ale też kompozycje Komedy i Strawińskiego – nawiązuje do albumu „Muzyka polska”, nagranego z udziałem orkiestry AUKSO w 2011 roku. Swój gościnny udział zapowiedział wirtuoz saksofonu Henryk Miśkiewicz.

Twórcy muzyki elektronicznej dysponują technikami i narzędziami do dekonstruowania innych nurtów, przetwarzania inspiracji płynących ze świata muzyki współczesnej czy jazzu. W Mediatece wszystkie te nurty spotykają się pod jednym dachem: kompozytorzy, improwizatorzy i autorzy remiksów. A gdyby spotkały się w ciągu niespełna godzinnego setu didżejskiego? Wyjdziemy w nim od muzyki Squarepushera, podążając w stronę jego korzeni i naszych skojarzeń. Za punkt startowy bierzemy sobie hasło "Go Plastic" z tytułu płyty tego artysty. A za cel: zdekonstruowanie dekonstruktora. Płyty wybierają i miksują Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński.

Ktoś nazwał Toma Jenkinsona, nagrywającego i występującego pod szyldem Squarepusher, Stanisławem Lemem elektroniki. Coś w tym jest. Jego produkcje brzmią jak „Cyberiada”, a oszołomienie po koncercie Anglika – często w formie futurystycznego, multimedialnego spektaklu – można porównać do „Powrotu z gwiazd”. Ma nawet swoje „Bajki robotów”: na wydanej kilka lat temu płycie „Music for Robots” kompozycje Jenkinsona odgrywają mechaniczni muzycy z Japonii. Squarepusher jest artystą nieustannie poszukującym, a obszar jego zainteresowań nie ogranicza się do ostatnich 30 lat muzyki elektronicznej, ale obejmuje też rock, jazz i muzykę współczesną. Wszystkie te wątki spotkały się na wydanej przez Warp Records płycie „Ufabulum”, która – szczególnie w wersji rozpisanej na orkiestrę kameralną – brzmi jak odpowiedź na pytanie: „Czy na początku XXI wieku w muzyce istnieją jeszcze jakieś granice?”

Studio Eksperymentalne Polskiego Radia przeszło do historii jako jeden z pionierskich ośrodków artystycznej muzyki elektroakustycznej. Jednakże warszawski ośrodek odcisnął też niezaprzeczalne piętno na brzmieniu wschodnioeuropejskiego filmu (ponad 300 ścieżek dźwiękowych), eksperymentalnej animacji i wideo-artu, teatru oraz telewizji i radia (tysiące produkcji). Twórcy Studia Eksperymentalnego jawią się więc jako światowi pionierzy użytkowego sound designu oraz praktyk nowoczesnej produkcji muzycznej, która od kilku dekad decyduje o kształcie światowej muzyki popularnej w większym stopniu niż tradycyjna praktyka kompozycji oraz wykonawstwa. Wyzwaniem staje się w tym kontekście dotarcie z brzmieniem Studia Eksperymentalnego do dziesiątków tysięcy twórców współczesnej muzyki elektronicznej, o mniej lub bardziej rozrywkowej proweniencji. Rozwiązanie stanowi popularna, darmowa biblioteka sampli przygotowana przez Instytut Adama Mickiewicza w bezpośredniej współpracy z firmą Ableton – światowym potentatem w dziedzinie software'u do tworzenia muzyki elektronicznej. Tym samym dźwięki wykreowane przed dekadami przez polskich kompozytorów – Elżbietę Sikora, Krzysztofa Knittla oraz Ryszarda Szeremetę – trafią w ręce mistrzów i debiutantów muzyki tanecznej oraz eksperymentalnej na całym globie. Możliwości biblioteki sampli zaprezentują na AUKSODRONE inicjator przedsięwzięcia Michał Mendyk oraz autor biblioteki Marcin Staniszewski.

„Pieśni Kleopatry” swoje entuzjastycznie przyjęte prawykonanie miały w kwietniu br. podczas Wittener Tage für neue Kammermusik. Utwór na głos i zespół instrumentalny został zamówiony przez Klangforum Wien, a źródłem inspiracji dla autorki była tragedia Williama Szekspira „Antoniusz i Kleopatra“ – szczególnie postać królowej Egiptu. „Wiele nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Ale luki sprzyjają, by tym mocniej – wciąż i na nowo – ulegać mitycznemu urokowi. Blask i wielkość. Osobowość. Do samego końca kochała” – pisała o bohaterce swojego utworu Zubel, urodzona w 1978 roku kompozytorka i śpiewaczka, jedna z najbarwniejszych postaci polskiej muzyki współczesnej XXI wieku. Jest laureatką wielu konkursów wokalnych i kompozytorskich, a wśród licznych nagród warto wymienić choćby Paszport Polityki, Fryderyka czy – otrzymaną w sierpniu br. – Europejską Nagrodę Kompozytorską.

Nawet największą podróż trzeba zacząć od pierwszego, czasem bardzo małego kroku. Wraz z PWM pragnę zaprosić najmłodszych melomanów do krainy dźwięków, instrumentów i muzyki. W tę drogę zabierzemy „Uwerturki” – kolorowe książeczki, które na te kilka dni staną się naszym przewodnikiem, pierwszym podręcznikiem i mapą. Zapraszam na trzy warsztaty, podczas których już nawet dwuletnie dzieci dowiedzą się, jaki kolor i kształt ma muzyka oraz skąd się biorą dźwięki. Każde ze spotkań rozpoczniemy prezentacją kolejnej części serii, a każda z książeczek: „Muzyka z patyka, czyli skąd się biorą dźwięki?”, „Koło, trójkąt i pięć linii, czyli jaki kształt ma muzyka?” oraz „Czarno na białym, czyli jaki kolor ma muzyka?” stanie się kanwą jednego dnia warsztatowego. Poznamy mnóstwo instrumentów muzycznych, będziemy słuchać, śpiewać, grać, rysować, budować i bawić się dźwiękami. Będą rodzinne zabawy, zespołowe zadania, indywidualne konkursy i mnóstwo muzyki. Dla małych i dużych; dla dzieci i rodziców.

Znacie książkę „M.U.ZY.K.A.” autorstwa Michała Mendyka i Michała Libery z ilustracjami Aleksandry i Daniela Mizielińskich wydaną zeszłej jesieni przez wydawnictwo Dwie Siostry? Jeśli tak – to super, jeśli nie to najwyższy czas nadrobić zaległości. Ta doskonała pozycja literacka od stycznia 2018 roku stała się dla uczestników warsztatów Aukso4Kids podręcznikiem, który zgłębiamy, analizujemy, rozpracowujemy, czytamy i z którego czerpiemy inspirację. To elementarz muzyki współczesnej, nie tylko dla dzieci. W ramach AUKSODRONE zapraszam dzieci na trzy spotkania warsztatowe, które przybliżą zarówno książkę jak i muzykę w niej ukrytą. Zamienimy litery na dźwięki z pomocą strony muzykownik.pl, która stanowi część wydawnictwa. Będziemy słuchać, oglądać, eksperymentować, grać, śpiewać, stukać, tańczyć. Posłuchamy tego co brzmi w nas i spróbujemy uchwycić to co dźwięczy na zewnątrz. Zastanowimy się jak zrobiona jest muzyka, kto ją tworzy i dlaczego. A co chyba najciekawsze, sami będziemy komponować i tworzyć – bo to prostsze niż się wydaje a do tego jest dobrą zabawą! Let's play!

Historię Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia poznawać można przez pryzmat arcydzieł, których w dorobku jednego z pierwszych ośrodków muzyki elektronicznej nie brakuje. O wiele więcej radości i zaskoczeń przynieść może jednak perspektywa dźwiękowych zabaw, eksperymentów, przygód – czasem ważkich, czasem błahych, zwykle niesłusznie zapomnianych. Dwa, chyba najbardziej znane, dzieła koncertowe Krzysztofa Pendereckiego dotyczącą tragedii Hiroszimy oraz śmierci Boga. W studiu elektronicznym komponował on natomiast „o” bazyliszku, pszczołach, młynku do kawy czy wycieczce w kosmos. Być może jego filmowe i autonomiczne prace elektroakustyczne nie składają się na portret geniusza. Stanowią natomiast dokument dowcipnej i prawdziwie odkrywczej zabawy piekielnie utalentowanego artysty w nowym, laboratoryjnym uniwersum dźwiękowym. Ten sam mikrokosmos uczynił nie-muzyka Eugeniusza Rudnika pionierem nowej formy sztuki dźwiękowej, którą on sam nazywał „baletem radiowym” albo „radiową balladą dokumentalną”, a o której ja lubię mówić jako o „filmie dla ucha”. Demiurgiczny potencjał studia elektronicznego najbardziej serio potraktował chyba Bohdan Mazurek, którego dorobek obfituje w nagrania terenowe z nieistniejących miast, krajów, biosfer, planet. Zapraszam na trzy spotkania z dźwiękowymi oraz audiowizualnymi pamiątkami po tych trzech niezwykłych artystach.

Gdyby Zbigniew Namysłowski w 1973 roku zawiesił saksofon na kołku, pamiętalibyśmy go jako artystę spełnionego. Miał już przecież za sobą album „Lola”, pierwszą polską płytę jazzową wydaną przez zachodnią wytwórnię (Decca, 1964) i zarazem jedną z formacyjnych dla polskiego jazzu nowoczesnego, już po lekcji Coltrane’a czy Colemana. Grał w kwintecie Krzysztofa Komedy na „Astigmatic” – jednej z najważniejszych płyt z polską muzyką w kategorii open. Nagrywał z Czesławem Niemenem i Novi Singers. Miał wreszcie na koncie album „Winobranie” – brawurowe, radosne, fantazyjne zderzenie jazzu z muzyką korzeni (nie tylko polską). A przecież Namysłowski dopiero nabierał rozpędu – kolejne lata i dekady przyniosły wiele fascynujących płyt, niezapomnianych koncertów i twórczych spotkań z innymi artystami. Specjalnie dla AUKSODRONE Mistrz przygotuje nowe aranżacje swoich kompozycji.

Twórcy muzyki elektronicznej mają swoje techniki i narzędzia do dekonstruowania innych nurtów, przetwarzania inspiracji płynących ze świata muzyki współczesnej czy nagrań terenowych. W Mediatece różne nurty spotykają się pod jednym dachem: kompozytorzy, improwizatorzy, twórcy pejzaży dźwiękowych i autorzy remiksów. A gdyby spotkały się w ciągu niespełna godzinnego setu didżejskiego? Wyjdziemy w nim od muzyki Miry Calix, podążając w stronę jej korzeni i naszych skojarzeń. Za punkt startowy bierzemy sobie hasło "Nunu" z tytuł słynnego utworu artystki. A za cel: zdekonstruować dekonstruktorkę. Płyty wybierają i miksują Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński.

Pochodząca z RPA wokalistka, producentka i kompozytorka Mira Calix godzi w swoich poszukiwaniach kluby i operę, wielowiekowe teatry i żyjące tylko przez weekend letnie festiwale. Na AUKSODRONE zmierzy się z kompozycją Andrzeja Panufnika, zastawiając ją ze swoim nowym utworem „16 weeks”, który powstał „we współpracy” z płodami, rozwijającymi się w łonach matek, podglądanymi i podsłuchiwanymi przez artystkę. „Doświadczenie tworzenia tej kompozycji, zbieranie danych, było bardzo wzruszające, a intymność pracy z nienarodzonymi: magiczna” – wspomina Calix. Radosna kontemplacja narodzin życia, wzrostu, organicznego rozwoju – oto jej zdaniem punkty wspólne „16 weeks” i „Arbor Cosmica” Panufnika. Po raz pierwszy w Polsce usłyszymy również „Locorum”. W oryginale jest to utwór na kwartet smyczkowy i… drzewa, Calix sięga tu bowiem po field recording, nagrania ze swojego ulubionego lasu.

Studio Eksperymentalne Polskiego Radia przeszło do historii jako jeden z pionierskich ośrodków artystycznej muzyki elektroakustycznej. Jednakże warszawski ośrodek odcisnął też niezaprzeczalne piętno na brzmieniu wschodnioeuropejskiego filmu (ponad 300 ścieżek dźwiękowych), eksperymentalnej animacji i wideo-artu, teatru oraz telewizji i radia (tysiące produkcji). Twórcy Studia Eksperymentalnego jawią się więc jako światowi pionierzy użytkowego sound designu oraz praktyk nowoczesnej produkcji muzycznej, która od kilku dekad decyduje o kształcie światowej muzyki popularnej w większym stopniu niż tradycyjna praktyka kompozycji oraz wykonawstwa. Wyzwaniem staje się w tym kontekście dotarcie z brzmieniem Studia Eksperymentalnego do dziesiątków tysięcy twórców współczesnej muzyki elektronicznej, o mniej lub bardziej rozrywkowej proweniencji. Rozwiązanie stanowi popularna, darmowa biblioteka sampli przygotowana przez Instytut Adama Mickiewicza w bezpośredniej współpracy z firmą Ableton – światowym potentatem w dziedzinie software'u do tworzenia muzyki elektronicznej. Tym samym dźwięki wykreowane przed dekadami przez polskich kompozytorów – Elżbietę Sikora, Krzysztofa Knittla oraz Ryszarda Szeremetę – trafią w ręce mistrzów i debiutantów muzyki tanecznej oraz eksperymentalnej na całym globie. Możliwości biblioteki sampli zaprezentują na AUKSODRONE inicjator przedsięwzięcia Michał Mendyk oraz autor biblioteki Marcin Staniszewski.

„Nie wygrał nigdy dotąd żadnego konkursu kompozytorskiego” – czytamy na oficjalnej stronie Alka Nowaka, zaskoczeni opieszałością jurorów konkursów wszelakich. Mamy przecież bowiem do czynienia z jednym z najbardziej intersujących współczesnych polskich kompozytorów. „Trudno jest scharakteryzować własną muzykę; wystarczająco wiele problemów przysparza samo jej napisanie” – mówi urodzony w 1979 roku w Gliwicach Nowak, tak przy tym widząc swoją metodę twórczą: „Nieźle sprawdza się operowanie tym, co słuchaczowi jest już znane, na przemian z tym, co jeszcze nie”. Swój modus operandi realizuje m.in. odświeżając język opery, ale też w utworach instrumentalnych, rozpiętych pomiędzy szacunkiem dla klasyki a pogonią za eksperymentem. W ramach AUKSODRONE usłyszymy prawykonanie „LA LA LA” (2018), nowego utworu Aleksandra Nowaka na głos uwieczniony, amplifikowany kwartet i smyczki.

Nawet największą podróż trzeba zacząć od pierwszego, czasem bardzo małego kroku. Wraz z PWM pragnę zaprosić najmłodszych melomanów do krainy dźwięków, instrumentów i muzyki. W tę drogę zabierzemy „Uwerturki” – kolorowe książeczki, które na te kilka dni staną się naszym przewodnikiem, pierwszym podręcznikiem i mapą. Zapraszam na trzy warsztaty, podczas których już nawet dwuletnie dzieci dowiedzą się, jaki kolor i kształt ma muzyka oraz skąd się biorą dźwięki. Każde ze spotkań rozpoczniemy prezentacją kolejnej części serii, a każda z książeczek: „Muzyka z patyka, czyli skąd się biorą dźwięki?”, „Koło, trójkąt i pięć linii, czyli jaki kształt ma muzyka?” oraz „Czarno na białym, czyli jaki kolor ma muzyka?” stanie się kanwą jednego dnia warsztatowego. Poznamy mnóstwo instrumentów muzycznych, będziemy słuchać, śpiewać, grać, rysować, budować i bawić się dźwiękami. Będą rodzinne zabawy, zespołowe zadania, indywidualne konkursy i mnóstwo muzyki. Dla małych i dużych; dla dzieci i rodziców.

Znacie książkę „M.U.ZY.K.A.” autorstwa Michała Mendyka i Michała Libery z ilustracjami Aleksandry i Daniela Mizielińskich wydaną zeszłej jesieni przez wydawnictwo Dwie Siostry? Jeśli tak – to super, jeśli nie to najwyższy czas nadrobić zaległości. Ta doskonała pozycja literacka od stycznia 2018 roku stała się dla uczestników warsztatów Aukso4Kids podręcznikiem, który zgłębiamy, analizujemy, rozpracowujemy, czytamy i z którego czerpiemy inspirację. To elementarz muzyki współczesnej, nie tylko dla dzieci. W ramach AUKSODRONE zapraszam dzieci na trzy spotkania warsztatowe, które przybliżą zarówno książkę jak i muzykę w niej ukrytą. Zamienimy litery na dźwięki z pomocą strony muzykownik.pl, która stanowi część wydawnictwa. Będziemy słuchać, oglądać, eksperymentować, grać, śpiewać, stukać, tańczyć. Posłuchamy tego co brzmi w nas i spróbujemy uchwycić to co dźwięczy na zewnątrz. Zastanowimy się jak zrobiona jest muzyka, kto ją tworzy i dlaczego. A co chyba najciekawsze, sami będziemy komponować i tworzyć – bo to prostsze niż się wydaje a do tego jest dobrą zabawą! Let's play!

Historię Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia poznawać można przez pryzmat arcydzieł, których w dorobku jednego z pierwszych ośrodków muzyki elektronicznej nie brakuje. O wiele więcej radości i zaskoczeń przynieść może jednak perspektywa dźwiękowych zabaw, eksperymentów, przygód – czasem ważkich, czasem błahych, zwykle niesłusznie zapomnianych. Dwa, chyba najbardziej znane, dzieła koncertowe Krzysztofa Pendereckiego dotyczącą tragedii Hiroszimy oraz śmierci Boga. W studiu elektronicznym komponował on natomiast „o” bazyliszku, pszczołach, młynku do kawy czy wycieczce w kosmos. Być może jego filmowe i autonomiczne prace elektroakustyczne nie składają się na portret geniusza. Stanowią natomiast dokument dowcipnej i prawdziwie odkrywczej zabawy piekielnie utalentowanego artysty w nowym, laboratoryjnym uniwersum dźwiękowym. Ten sam mikrokosmos uczynił nie-muzyka Eugeniusza Rudnika pionierem nowej formy sztuki dźwiękowej, którą on sam nazywał „baletem radiowym” albo „radiową balladą dokumentalną”, a o której ja lubię mówić jako o „filmie dla ucha”. Demiurgiczny potencjał studia elektronicznego najbardziej serio potraktował chyba Bohdan Mazurek, którego dorobek obfituje w nagrania terenowe z nieistniejących miast, krajów, biosfer, planet. Zapraszam na trzy spotkania z dźwiękowymi oraz audiowizualnymi pamiątkami po tych trzech niezwykłych artystach.

„On ma sound. Niech mu już będzie, że biały, z takim brzmieniem może być nawet zielony i pierdzieć na czerwono” – taką recenzję wystawił mu kiedyś ponoć Miles Davis, angażując skrzypka z Polski do swojego zespołu. Granie z geniuszem jazzu to zapewne najbardziej spektakularny epizod artystycznej biografii Urbaniaka, ale tylko fragment jego bogatego dorobku. Tu nasiąknięty polską muzyką ludową jazz przechodzi w fusion, by za chwilę ustąpić miejsca hip-hopowi. Trudno nadążyć za niezliczonymi wspólnymi projektami i scenicznymi lub studyjnymi spotkaniami z gigantami muzyki (listę otwierają Herbie Hancock, Chick Corea i Quincy Jones), nie wspominając o całym katalogu muzyki filmowej. Wszystkie te światy spotykają się w suitach „Sketches of Poland” i „Sketches of Manhattan”, które Michał Urbaniak zaprezentuje z towarzyszeniem swojego zespołu UrbSymphony oraz orkiestry AUKSO.

Twórcy muzyki elektronicznej mają swoje techniki i narzędzia do dekonstruowania innych nurtów, przetwarzania inspiracji płynących ze świata muzyki współczesnej, afrykańskiej rytmiki, improwizacji. W Mediatece różne nurty spotykają się pod jednym dachem: kompozytorzy, improwizatorzy, autorzy remiksów. A gdyby tak jeszcze spotkały się w ciągu niespełna godzinnego setu didżejskiego? Wyjdziemy w nim od muzyki Clarka, podążając w stronę jego korzeni i naszych skojarzeń. Punkt startowy to "Unfurla", słynny utwór tego artysty. Cel: zdekonstruować dekonstruktora. Płyty wybierają i miksują Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński.

Choć Brytyjczyk nie cieszy się popularnością porównywalną z jego wielkimi poprzednikami – choćby Aphex Twinem czy Boards of Canada – to właśnie w muzyce Chrisa Clarka recenzenci doszukują się przyszłości wytwórni Warp i muzyki elektronicznej w ogóle. To on ma kontynuować rozpoczętą w połowie lat 90. rewolucję. Tworzy muzykę taneczną (ale też telewizyjną i filmową), z typowym dla początku XXI wieku eklektycznym zacięciem. Przy czym śmiałość jego wizji daleka jest od typowości. „Łączy techno, electro, noise, muzykę klasyczną, ambient, i post-rock ze sprawnością wirtuoza” – zachwycał się Clarkiem amerykański serwis Pitchfork, wyrocznia w świecie muzyki alternatywnej. Na pierwszej edycji tyskiego festiwalu Clark, z towarzyszeniem orkiestry AUKSO, przedstawi swoje odpowiedzi na „Musique funèbre”, a także rekompozycje „Łańcucha I” i „Łańcucha III” Witolda Lutosławskiego.

Studio Eksperymentalne Polskiego Radia przeszło do historii jako jeden z pionierskich ośrodków artystycznej muzyki elektroakustycznej. Jednakże warszawski ośrodek odcisnął też niezaprzeczalne piętno na brzmieniu wschodnioeuropejskiego filmu (ponad 300 ścieżek dźwiękowych), eksperymentalnej animacji i wideo-artu, teatru oraz telewizji i radia (tysiące produkcji). Twórcy Studia Eksperymentalnego jawią się więc jako światowi pionierzy użytkowego sound designu oraz praktyk nowoczesnej produkcji muzycznej, która od kilku dekad decyduje o kształcie światowej muzyki popularnej w większym stopniu niż tradycyjna praktyka kompozycji oraz wykonawstwa. Wyzwaniem staje się w tym kontekście dotarcie z brzmieniem Studia Eksperymentalnego do dziesiątków tysięcy twórców współczesnej muzyki elektronicznej, o mniej lub bardziej rozrywkowej proweniencji. Rozwiązanie stanowi popularna, darmowa biblioteka sampli przygotowana przez Instytut Adama Mickiewicza w bezpośredniej współpracy z firmą Ableton – światowym potentatem w dziedzinie software'u do tworzenia muzyki elektronicznej. Tym samym dźwięki wykreowane przed dekadami przez polskich kompozytorów – Elżbietę Sikora, Krzysztofa Knittla oraz Ryszarda Szeremetę – trafią w ręce mistrzów i debiutantów muzyki tanecznej oraz eksperymentalnej na całym globie. Możliwości biblioteki sampli zaprezentują na AUKSODRONE inicjator przedsięwzięcia Michał Mendyk oraz autor biblioteki Marcin Staniszewski.