„Chciałbym pisać własną, nową muzykę nie po to, aby koniecznie pokazać publiczności, jak mój utwór jest niezrozumiały, a w związku z tym – nowy. Zależy mi, aby właśnie był zrozumiały, oceniany tu i teraz. Nie zależy mi bardzo na przyszłości. Nie wiem, jaka ona będzie. Chcę pisać muzykę dla współczesnego człowieka, dla słuchacza wymagającego" – przedstawiał swoją metodę twórczą Aleksander Lasoń w wywiadzie udzielonym „Kwarcie”. W praktyce oznacza to, że dzieła urodzonego w Siemianowicach Śląskich kompozytora, pianisty, dyrygenta i pedagoga, udanie łączą głębię z żywiołowością, jasną myśl z bogactwem formy. Na festiwalu usłyszymy napisany w 2006 roku trzyczęściowy utwór AUKSO na orkiestrę smyczkową. Jak zdradza tytuł, powstał z myślą o Orkiestrze Kameralnej Miasta Tychy prowadzonej przez Marka Mosia, ale jest coś jeszcze: greckie źródło tej nazwy – słowo „auksein”, a więc „rosnąć, rozwijać się” – zainspirowało kompozytora do skonstruowania utworu w określony sposób.

Cykl warsztatów instrumentalnych pt. „Wykonano inaczej” dotyczy obecności i roli artysty-wykonawcy w specyficznych warunkach generowania muzyki. Przyzwyczajeni jesteśmy do wizerunku muzyka grającego na wybranym i opanowanym przez siebie instrumencie, wykonującego partie solowe lub uczestniczącego w graniu muzyki wspólnie z wieloma innymi wykonawcami. W każdej z trzech części warsztatów przyjrzymy się muzyce „wykonanej inaczej”, co w każdym spotkaniu okaże się mieć wpływ na ostateczny kształt efektu dźwiękowego. ZERO – to sytuacja wykonania muzyki, gdzie wykonawców jest zero. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu mechanizmów grających na instrumentach, napędzanych za pomocą prądu. JEDEN – w tej sytuacji dźwiękowej jeden wykonawca generuje (napędza) wykonanie muzyki mechanicznej. PLUS – tym razem wrócimy do pierwotnej roli człowieka-wykonawcy w muzyce. Skupimy się jednak na wspólnym działaniu całej grupy jako „wielorękiego” wykonawcy na jednym instrumencie. Warsztaty poprowadzi Paweł Romańczuk na bazie własnych doświadczeń i kreacji dźwiękowych w każdej z wymienionych kategorii.

W trakcie trzech warsztatów odbywających się podczas AUKSODRONE, zastanowimy się, kto stoi za tymi wszystkimi koncertami, festiwalami, dziełami. Oczywiście to cała wielka machina, ale my skupimy się na tym, kim jest kompozytor, dyrygent i muzyk-wykonawca. Jako przykłady posłużą nam wybitne osobistości świata muzyki: „Najdzielniejszy z dziadków” – Krzysztof Penderecki, „Marszałek Bimbus” – Jerzy Maksymiuk i „Aga Jaga” – Agata Zubel. Poznamy ich bardzo ciekawe historie czytając i udźwiękawiając fragmenty świetnie wydanych przez PWM zeszytów z serii „Gama i Pasażerowie”. Będziemy komponować, dyrygować i śpiewać! A wszystko po to, żeby udowodnić, że można być kompozytorem, dyrygentem i muzykiem jednocześnie. Przecież triada składa się z akordów!

Praca współczesnego producenta muzyki elektronicznej często o wiele mniej ma wspólnego z praktykami klasycznych kompozytorów aniżeli ze strategią podsłuchiwacza. Wiemy wszak od Johna Cage'a, że wszystko jest muzyką. Trzeba tylko umieć ją usłyszeć, a w sprzyjających warunkach – nagrać. Eugeniusz Rudnik (1932–2016) odkrywał więc muzykę eksperymentalną w sygnale wzmacniacza, w nagraniach szkolnych lekcji i wojskowych defilad, na wiejskich dożynkach i w nieudanych nagraniach aktorskich. Ale to nie Rudnik będzie głównym bohaterem naszych trzech spotkań, lecz inny kompozytor, z którym dane było „Gieniowi” się zaprzyjaźnić, i którego udało mu się – być może o wiele lepiej niż wielu wybitnym muzykologom czy biografom – podsłuchać. Głos Krzysztofa Pendereckiego (1933–2020) pojawia się epizodycznie m.in. w arcydziele Rudnika Ptacy i ludzie, ale prawdziwym skarbem okazuje się niepozorna, choć sporych rozmiarów etiuda pod wiele mówiącym tytułem Szkic do portretu mistrza. Ni to reportaż, ni to dzieło literackie, ni muzyczny kolaż. Pokazuje Pendereckiego jako „Piotrusia Pana” i błyskotliwego żartownisia. Aż trudno uwierzyć, że kompozytor pracował wtedy nad bardzo poważnymi dziełami zamówionymi przez Komitet Olimpijski na pamiętne z wielu względów igrzyska w Monachium w 1972 roku. Podwójny portret Pendereckiego i Rudnika uzupełnią filmy genialnego animatora Kazimierza Urbańskiego (1929–2015) z ilustracjami stworzonymi przez najbardziej niezwykły duet w historii polskiej muzyki.

Piotr Orzechowski to nie tyle chuligan, co awanturnik, niespokojny duch, jak ci, co w zamierzchłych czasach wyruszali za horyzont, by odkrywać nowe lądy. Ten pianista i kompozytor, absolwent Berklee College of Music, łączy w swoich poszukiwaniach tak odległe światy, jak solowe reinterpretacje utworów Krzysztofa Pendereckiego i wywoływanie duchów za Mickiewiczem w asyście gigantów ambientu, m.in. Williama Basinskiego i Fennesza. Eksplorowanie muzycznego paradygmatu polskości zaprowadziło go do mszy bez słów, ale z milionem znaczeń, rozpisanej na kwartet jazzowy (Mateusz Śliwa – saksofon, Pianohooligan – fortepian, Max Mucha – kontrabas, Grzegorz Pałka – perkusja), kwintet smyczkowy (AUKSO) i elektronikę (Stefan Wesołowski). Missa sine verbis cytuje muzyczne hołdy Góreckiego, Pendereckiego i Kilara dla papieża Jana Pawła II, intuicyjnie odnajdując w nich cechy wspólne, zakorzenione w tajemnicy religijnego rytuału. Na festiwalu usłyszymy kompozycję zamówioną przez Instytut Adama Mickiewicza po raz pierwszy w opracowaniu na orkiestrę.

Alek Nowak i Szczepan Twardoch przedstawią na tegorocznym AUKSODRONE swój nowy utwór: Pokorę, zaprezentowane zostaną również dwa poprzednie: Drach i Syrena. My proponujemy luźną formułę przełożenia tekstów na żywioły: ziemię, wodę i ogień. O powietrze najtrudniej w czasach COVIDu, poza tym festiwal ma trzy dni. Interesują nas nie tyle żywioły jako zjawiska dźwiękowe same w sobie, co raczej jako tematy i inspiracje nastroju. A z elementarnej fascynacji nimi powstawały utwory, piosenki, wideoklipy. Od country w Ring of Fire, przez techno na albumach grupy Drexciya, aż po ciężki rock Earth. Spróbujemy się z tym zmierzyć przez trzy festiwalowe wieczory. I może zaskoczymy słuchaczy AUKSODRONE? Płyty wybierają i miksują: Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński.

Współpraca Aleksandra Nowaka i Szczepana Twardocha nie wyczerpała swoich twórczych potencjałów, co pozwala nam cieszyć się finalną odsłoną ich wizjonerskiej trylogii. „Jesteśmy tu chyba w ciekawej siebie wzajemnie i nawzajem na siebie otwartej kontrze. A może wcale nie jesteśmy w kontrze, tylko kontrast, powiedzmy między ciemnością a światłem, nadzieją a rozpaczą, zachwytem a przerażeniem jest obecny tu i tam, tylko wychyla się raz bardziej tu, a kiedy indziej tam, pozostając w stanie chwiejnej równowagi” – pisze kompozytor o aurze towarzyszącej ich wspólnej pracy. W Pokorze Nowak i Twardoch wrócili z dalekomorskiej wyprawy na Śląsk, w nasyconą czasem i smutkiem krainę Dracha. Przybywają tu w towarzystwie Agnes i Alojsa, bohaterów dramatu, których wzajemna relacja jest zarazem gorzką refleksją o istocie władzy. Solistami będą Joanna Freszel i Sebastian Szumski, na akordeonie zagra Maciej Frąckiewicz.

Wyróżniający się uczeń Henryka Mikołaja Góreckiego i Joachima Pichury. Znakomity akordeonista, który odkrywał nowe możliwości tego instrumentu, zarówno jako kompozytor, jak i instrumentalista. Był też nagradzanym twórcą muzyki symfonicznej, kameralnej i wokalno-instrumentalnej oraz cenionym pedagogiem, związanym z Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną w Katowicach. Przedwcześnie zmarły artysta jest patronem Jesiennego Festiwalu Muzycznego „Alkagran”, odbywającego się w Czechowicach-Dziedzicach. Z Pokolenia ‘51 był najbardziej osobny i najchętniej przyznający się do dziedzictwa awangardy. Liryczna, nawiązująca do tradycji muzycznej romantyzmu i baroku II Symfonia, którą usłyszymy w wykonaniu orkiestry AUKSO, została zamówiona przez Elżbietę i Krzysztofa Pendereckich i jest im zadedykowana. Prawykonanie utworu miało miejsce w 1984 roku na Festiwalu Muzyki Kameralnej w Lusławicach-Dworze.

Praca współczesnego producenta muzyki elektronicznej często o wiele mniej ma wspólnego z praktykami klasycznych kompozytorów aniżeli ze strategią podsłuchiwacza. Wiemy wszak od Johna Cage'a, że wszystko jest muzyką. Trzeba tylko umieć ją usłyszeć, a w sprzyjających warunkach – nagrać. Eugeniusz Rudnik (1932–2016) odkrywał więc muzykę eksperymentalną w sygnale wzmacniacza, w nagraniach szkolnych lekcji i wojskowych defilad, na wiejskich dożynkach i w nieudanych nagraniach aktorskich. Ale to nie Rudnik będzie głównym bohaterem naszych trzech spotkań, lecz inny kompozytor, z którym dane było „Gieniowi” się zaprzyjaźnić, i którego udało mu się – być może o wiele lepiej niż wielu wybitnym muzykologom czy biografom – podsłuchać. Głos Krzysztofa Pendereckiego (1933–2020) pojawia się epizodycznie m.in. w arcydziele Rudnika Ptacy i ludzie, ale prawdziwym skarbem okazuje się niepozorna, choć sporych rozmiarów etiuda pod wiele mówiącym tytułem Szkic do portretu mistrza. Ni to reportaż, ni to dzieło literackie, ni muzyczny kolaż. Pokazuje Pendereckiego jako „Piotrusia Pana” i błyskotliwego żartownisia. Aż trudno uwierzyć, że kompozytor pracował wtedy nad bardzo poważnymi dziełami zamówionymi przez Komitet Olimpijski na pamiętne z wielu względów igrzyska w Monachium w 1972 roku. Podwójny portret Pendereckiego i Rudnika uzupełnią filmy genialnego animatora Kazimierza Urbańskiego (1929–2015) z ilustracjami stworzonymi przez najbardziej niezwykły duet w historii polskiej muzyki.

Cykl warsztatów instrumentalnych pt. „Wykonano inaczej” dotyczy obecności i roli artysty-wykonawcy w specyficznych warunkach generowania muzyki. Przyzwyczajeni jesteśmy do wizerunku muzyka grającego na wybranym i opanowanym przez siebie instrumencie, wykonującego partie solowe lub uczestniczącego w graniu muzyki wspólnie z wieloma innymi wykonawcami. W każdej z trzech części warsztatów przyjrzymy się muzyce „wykonanej inaczej”, co w każdym spotkaniu okaże się mieć wpływ na ostateczny kształt efektu dźwiękowego. ZERO – to sytuacja wykonania muzyki, gdzie wykonawców jest zero. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu mechanizmów grających na instrumentach, napędzanych za pomocą prądu. JEDEN – w tej sytuacji dźwiękowej jeden wykonawca generuje (napędza) wykonanie muzyki mechanicznej. PLUS – tym razem wrócimy do pierwotnej roli człowieka-wykonawcy w muzyce. Skupimy się jednak na wspólnym działaniu całej grupy jako „wielorękiego” wykonawcy na jednym instrumencie. Warsztaty poprowadzi Paweł Romańczuk na bazie własnych doświadczeń i kreacji dźwiękowych w każdej z wymienionych kategorii.

W trakcie trzech warsztatów odbywających się podczas AUKSODRONE, zastanowimy się, kto stoi za tymi wszystkimi koncertami, festiwalami, dziełami. Oczywiście to cała wielka machina, ale my skupimy się na tym, kim jest kompozytor, dyrygent i muzyk-wykonawca. Jako przykłady posłużą nam wybitne osobistości świata muzyki: „Najdzielniejszy z dziadków” – Krzysztof Penderecki, „Marszałek Bimbus” – Jerzy Maksymiuk i „Aga Jaga” – Agata Zubel. Poznamy ich bardzo ciekawe historie czytając i udźwiękawiając fragmenty świetnie wydanych przez PWM zeszytów z serii „Gama i Pasażerowie”. Będziemy komponować, dyrygować i śpiewać! A wszystko po to, żeby udowodnić, że można być kompozytorem, dyrygentem i muzykiem jednocześnie. Przecież triada składa się z akordów!

Pianista, kompozytor, aranżer, dyrygent i producent. Muzyk totalny: jazzowy (grał w zespołach Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego i Zbigniewa Namysłowskiego, sam jest liderem trio i big bandu), popowy (współpracował m.in. z Marylą Rodowicz, Kayah i Zbigniewem Wodeckim), zanurzony głęboko w muzykę współczesną, ale też teatralną i filmową (to on zorkiestrował nagrodzoną Oscarem muzykę Jana A.P. Kaczmarka do filmu Marzyciel). Jego dyskografia liczy ponad 20 płyt autorskich i ponad 200 w których nagraniu brał udział. Z koncertami zjeździł już niemal cały świat: od Meksyku przez Chiny po Australię. Być może stąd pomysł na tytuł Wanderer's Notes, godzinnej kompozycji w formie suity, którą przygotował na tegoroczny AUKSODRONE. A perspektywa podróżnika, jak wiadomo, jest dynamiczna. „Zmienne będą tempa, nastroje i przynależność gatunkowa. Jazzowa improwizacja, klasyczna pianistyka, faktury współczesne…” – wylicza Krzysztof Herdzin.

Alek Nowak i Szczepan Twardoch przedstawią na tegorocznym AUKSODRONE swój nowy utwór: Pokorę, zaprezentowane zostaną również dwa poprzednie: Drach i Syrena. My proponujemy luźną formułę przełożenia tekstów na żywioły: ziemię, wodę i ogień. O powietrze najtrudniej w czasach COVIDu, poza tym festiwal ma trzy dni. Interesują nas nie tyle żywioły jako zjawiska dźwiękowe same w sobie, co raczej jako tematy i inspiracje nastroju. A z elementarnej fascynacji nimi powstawały utwory, piosenki, wideoklipy. Od country w Ring of Fire, przez techno na albumach grupy Drexciya, aż po ciężki rock Earth. Spróbujemy się z tym zmierzyć przez trzy festiwalowe wieczory. I może zaskoczymy słuchaczy AUKSODRONE? Płyty wybierają i miksują: Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński.

W ślad za Drach. Dramma per musica, udanym eksperymentem zderzającym muzyczną wyobraźnię ze śląską mitologią powieści Szczepana Twardocha, płynie Syrena. Melodrama aeterna. Pisarz nie posiłkował się tu wcześniej znanym czytelnikom tekstem, ale stworzył oryginalne libretto – owoc fascynacji obu twórców morzem. „Wziąłem udział w kilku morskich rejsach jachtami żaglowymi” – notował Alek Nowak na swoim blogu. – „Nie mogłem przestać o morzu myśleć, miałem ochotę na nie wracać, miałem poczucie, że znajduję tam ważne odpowiedzi na ważne pytania. O sens świata i sens życia”. Kobieta, Mężczyzna i Syrena – głosami Joanny Freszel, Jana Jakuba Monowida i Ewy Biegas – wyśpiewają tęsknotę, miłość, wolność, strach, chaos i pustkę. Wokalistom towarzyszą smyczki, fortepian, ale też saksofon (który zdaniem kompozytora jest „bezczelny”, bo „przekracza granice”) oraz gitara. „Nie trzeba się w morzu zanurzać, żeby jego głębi doświadczyć” – zauważa Nowak. Zafunduje nam to przeżycie w Tychach, ponad 500 km od morskich fal.

Kompozytor i pianista, profesor sztuki, w latach 2002–2008 rektor Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Kompozycji uczył się u Henryka Mikołaja Góreckiego i Oliviera Messiaena, którego twórczości zresztą jest wybitnym wykonawcą. Jako przedstawiciel Pokolenia '51, zwanego również „stalowowolskim” (w tym mieście odbywał się kultowy dla fanów muzyki współczesnej festiwal Młodzi Muzycy Młodemu Miastu, gdzie miały miejsce prawykonania ich utworów), należał do grona artystów, którzy choć wyrośli na awangardzie i nią nasiąkali, przeciwstawili jej własne, klasycyzujące spojrzenie, zwane nowym romantyzmem. Na festiwalu usłyszymy Wyspy na kameralną orkiestrę smyczkową („W gruncie rzeczy wszyscy znajdujemy się na wyspie dryfującej gdzieś w kosmosie. Wyspą jest także każdy z osobna człowiek” – tłumaczył kompozytor) oraz Corale, interludio e aria, z Magdaleną Maliszewską na flecie i Marcinem Świątkiewiczem na klawesynie.

Cykl warsztatów instrumentalnych pt. „Wykonano inaczej” dotyczy obecności i roli artysty-wykonawcy w specyficznych warunkach generowania muzyki. Przyzwyczajeni jesteśmy do wizerunku muzyka grającego na wybranym i opanowanym przez siebie instrumencie, wykonującego partie solowe lub uczestniczącego w graniu muzyki wspólnie z wieloma innymi wykonawcami. W każdej z trzech części warsztatów przyjrzymy się muzyce „wykonanej inaczej”, co w każdym spotkaniu okaże się mieć wpływ na ostateczny kształt efektu dźwiękowego. ZERO – to sytuacja wykonania muzyki, gdzie wykonawców jest zero. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu mechanizmów grających na instrumentach, napędzanych za pomocą prądu. JEDEN – w tej sytuacji dźwiękowej jeden wykonawca generuje (napędza) wykonanie muzyki mechanicznej. PLUS – tym razem wrócimy do pierwotnej roli człowieka-wykonawcy w muzyce. Skupimy się jednak na wspólnym działaniu całej grupy jako „wielorękiego” wykonawcy na jednym instrumencie. Warsztaty poprowadzi Paweł Romańczuk na bazie własnych doświadczeń i kreacji dźwiękowych w każdej z wymienionych kategorii.

W trakcie trzech warsztatów odbywających się podczas AUKSODRONE, zastanowimy się, kto stoi za tymi wszystkimi koncertami, festiwalami, dziełami. Oczywiście to cała wielka machina, ale my skupimy się na tym, kim jest kompozytor, dyrygent i muzyk-wykonawca. Jako przykłady posłużą nam wybitne osobistości świata muzyki: „Najdzielniejszy z dziadków” – Krzysztof Penderecki, „Marszałek Bimbus” – Jerzy Maksymiuk i „Aga Jaga” – Agata Zubel. Poznamy ich bardzo ciekawe historie czytając i udźwiękawiając fragmenty świetnie wydanych przez PWM zeszytów z serii „Gama i Pasażerowie”. Będziemy komponować, dyrygować i śpiewać! A wszystko po to, żeby udowodnić, że można być kompozytorem, dyrygentem i muzykiem jednocześnie. Przecież triada składa się z akordów!

Praca współczesnego producenta muzyki elektronicznej często o wiele mniej ma wspólnego z praktykami klasycznych kompozytorów aniżeli ze strategią podsłuchiwacza. Wiemy wszak od Johna Cage'a, że wszystko jest muzyką. Trzeba tylko umieć ją usłyszeć, a w sprzyjających warunkach – nagrać. Eugeniusz Rudnik (1932–2016) odkrywał więc muzykę eksperymentalną w sygnale wzmacniacza, w nagraniach szkolnych lekcji i wojskowych defilad, na wiejskich dożynkach i w nieudanych nagraniach aktorskich. Ale to nie Rudnik będzie głównym bohaterem naszych trzech spotkań, lecz inny kompozytor, z którym dane było „Gieniowi” się zaprzyjaźnić, i którego udało mu się – być może o wiele lepiej niż wielu wybitnym muzykologom czy biografom – podsłuchać. Głos Krzysztofa Pendereckiego (1933–2020) pojawia się epizodycznie m.in. w arcydziele Rudnika Ptacy i ludzie, ale prawdziwym skarbem okazuje się niepozorna, choć sporych rozmiarów etiuda pod wiele mówiącym tytułem Szkic do portretu mistrza. Ni to reportaż, ni to dzieło literackie, ni muzyczny kolaż. Pokazuje Pendereckiego jako „Piotrusia Pana” i błyskotliwego żartownisia. Aż trudno uwierzyć, że kompozytor pracował wtedy nad bardzo poważnymi dziełami zamówionymi przez Komitet Olimpijski na pamiętne z wielu względów igrzyska w Monachium w 1972 roku. Podwójny portret Pendereckiego i Rudnika uzupełnią filmy genialnego animatora Kazimierza Urbańskiego (1929–2015) z ilustracjami stworzonymi przez najbardziej niezwykły duet w historii polskiej muzyki.

Pianista o niezwykłej wrażliwości, poruszający się z gracją pomiędzy klasyką a jazzem. Urodzony w Sanoku, wykształcony w Akademii Muzycznej w Krakowie i w amerykańskim New England Conservatory of Music. Grywał m.in. z Tomaszem Stańką, Dorotą Miśkiewicz, stale współpracuje ze Zbigniewem Preisnerem. Nagrywa dla wytwórni ECM, z kwartetem Macieja Obary, ale też solo – począwszy od płyty Lonely Shadows, która przyniosła Wani dwa Fryderyki, za Album Roku i w kategorii Artysta Roku. Przyznaje, że dźwięki nie tylko słyszy, ale i widzi, jak kolory. Nie sposób się więc dziwić, że malarstwo go inspiruje – utwór AG76 z debiutu pianisty dla ECM to wariacja na temat obrazu Zdzisława Beksińskiego o tym samym tytule. Więcej Beksińskiego usłyszymy na AUKSODRONE, bo Wania przygotowuje improwizacje inspirowane jego wybranymi obrazami. Zapowiada „skomponowane motywy, które będą swobodnie wykorzystywane i przetwarzane”.

Alek Nowak i Szczepan Twardoch przedstawią na tegorocznym AUKSODRONE swój nowy utwór: Pokorę, zaprezentowane zostaną również dwa poprzednie: Drach i Syrena. My proponujemy luźną formułę przełożenia tekstów na żywioły: ziemię, wodę i ogień. O powietrze najtrudniej w czasach COVIDu, poza tym festiwal ma trzy dni. Interesują nas nie tyle żywioły jako zjawiska dźwiękowe same w sobie, co raczej jako tematy i inspiracje nastroju. A z elementarnej fascynacji nimi powstawały utwory, piosenki, wideoklipy. Od country w Ring of Fire, przez techno na albumach grupy Drexciya, aż po ciężki rock Earth. Spróbujemy się z tym zmierzyć przez trzy festiwalowe wieczory. I może zaskoczymy słuchaczy AUKSODRONE? Płyty wybierają i miksują: Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński.

Za kanwę dzieła posłużyła arcyśląska powieść Szczepana Twardocha. Saga rodów Magnorów i Gemanderów, którzy rodzą się i umierają, kochają i ranią wśród – oraz mimo – wichrów wielkiej historii. Premiera Dracha, która miała miejsce na festiwalu AUKSODRONE w 2019 roku, została nagrodzona Koryfeuszem Muzyki Polskiej za „podkreślenie wymiarów lokalnych w oddziaływaniu uniwersalnym, za siłę przekazu muzycznego i kulturowego”. „To nie tyle opera, co dramat muzyczny, gdzie nie akcja sceniczna jest kwestią pierwszoplanową, tylko tekst i oczywiście muzyka. Nawet skład instrumentalny – a więc smyczki plus klawesyn – nawiązuje do pierwszych dramatów muzycznych” – mówi Aleksander Nowak, kompozytor Dracha. W partiach solowych usłyszymy Joannę Freszel, Jakuba Jana Monowida i Sebastiana Szumskiego. Akompaniować będzie orkiestra AUKSO oraz Marcin Świątkiewicz (basso continuo). Tłem scenograficznym utworu jest film autorstwa Łukasza Heroda (operatora filmu Polański, Horowitz. Hometown).